Er is me iets overkomen waarvan ik wist dat het mogelijk was, maar waarmee ik nooit serieus rekening had gehouden: ik heb een slechte column voor de krant (= landelijk dagblad) geschreven. Ik had de internetcolumn overgenomen van een collega en ik ging vol goede moed aan de slag. Maar ik kwam al snel klem te zitten, ik had een writer’s block. Ik heb een nacht lang geprobeerd iets te schrijven, maar het ging voor geen meter. Uiteindelijk heb ik er om 7 uur ’s morgens iets uitgeperst, om 8 uur gaan slapen, om 9.20 uur weer opstaan… Een verschrikkelijke dag. Tot overmaat van ramp had de redacteur die het stukje las er een kop boven gezet die ik niet mooi vond: ‘Weemoed’. Ik veranderde, na overleg met hem, de kop. Maar toen ik het stuk de volgende dag in de krant zag, bleek dat de pagina al gezet was geweest en mijn verandering dus geen soelaas bood.
Vandaag dus een slecht stukje in de krant. Kan gebeuren. Maar vervelend is het wel. Zet alles wel in een ander daglicht: relativeert het een beetje. Collega’s schrijven ook weleens slechte stukken. Maar toch…
Update: een paar dagen later vertelde een collega me erop dat ze het tijdens de redactievergadering over mijn stukje hadden gehad. Dat het zo leuk was geweest de afgelopen keer! Oftewel: kennelijk heb je zelf geen zicht op de leukheid van stukjes…
Reacties