Vandaag een vrij rustig dagje achter de rug. Was ook wel nodig: woensdag, donderdag en vrijdag heb ik aan opdrachten gewerkt voor de universiteit, bij de krant gewerkt en college gevolgd.
Gisteren zou ik met een goede vriend naar de Elf gaan (club op de elfde verdiepig van het oude PTT-gebouw, nu tijdelijk Stedelijk), maar daar werden we niet binnengelaten, hoewel er al een hele vriendenclub boven was. Toen zijn we maar naar een cafeetje gegaan, dat was erg gezellig. Minpuntje was dat mijn band weer lek ging, dus moest ik met de nachtbus naar huis.
Vanmiddag geluncht met een vriend, daarna ben ik naar de stad gegaan om de band van mijn fiets, die lek was, te plakken. Ik had wel plakspullen bij me, maar geen fietspomp. Terwijl ik met de fiets aan mijn hand aan het wandelen was, zag ik ineens een fiets met een fietspompje aan het frame. Dus ik zette mijn fiets op z’n kop naast die andere fiets en leende de pomp.
Ik was net klaar met het plakken van mijn band, toen een jongen met een walkman die andere fiets van het slot af haalde. Hij had niet door dat ik met zijn pomp in m’n handen stond. Dus ik tikte hem aan. “Ik heb je pomp even geleend,” zei ik, “dankjewel.”
Hij keek me wat verdwaasd aan en bedankte me toen ik hem de pomp teruggaf. Hij probeerde de pomp terug op z’n frame te klemmen maar dat lukte niet. “Nee, hij moet andersom,” zei ik. Ik had hem tenslotte net eruit gehaald, ik kon het weten. De jongen wist niet helemaal of hij nou blij met me moest zijn of niet.
Die plakactie mocht overigens niet baten, na vijf minuten had ik weer een lekke band. Dit maal plakte ik hem met een pomp die ik van het Museum Hotel had geleend (Hassan bedankt!). Pas toen kwam ik erachter dat er een glasscherf in mijn band zat. Die heb ik eruit gewurmd en nu rijdt het fietsje weer als een zonnetje.
Reacties