Hen en der in Amsterdam stonden of liepen witte mensjes. Op de hoek van de straat. In de tram. Op de bruggen. Het leek een soort complot: de Witten waren bezig met een inval, over een paar uur zouden ze Hilversum overnemen en de revolutie uitroepen. Lang leve de Witten!
Maar hun reisdoel was niet Hilversum, hun reisdoel was de Amsterdam Arena. Daar kwamen de Witten samen, om in witte massaliteit te luisteren naar dj’s en zich te vergapen aan lichtshows. En vooral om naar elkaar te kijken.
Mijn witheid was al in een vroeg stadium bezoedeld door een vogel (die zijn ook met een complot bezig), maar de vlek kon ik redelijk verbergen met andere witte kledingstukken.
Het was mijn eerste grote dancefeest. Ik ben niet vies van een beetje house, maar vond de prijs van een kaartje wat aan de hoge kant (145 euro gewoon, 400 euro VIP, 450 euro Deluxe). Gelukkig had een vriendin gratis Deluxe-kaartjes weten te bemachtigen. Met die kaarten kon je van tevoren in de Arena dineren (niet gedaan), en had je toegang tot twee extra ‘dance clubs’ en een chillruimte (wel gedaan).
Maar het ging natuurlijk om de Grote Zaal: de Arena. We liepen het stadion in en zagen daar vijftigduizend wit geklede mensen door elkaar heen krioelen (foto van vorig jaar).
De sfeer was goed, maar iedereen moest duidelijk nog een beetje loskomen. We stonden ons te vergapen aan al die mensen, aan de lichtshows, en aan de danseressen die acrobatische toeren uithaalden in linten, tientallen meters boven de grond.
De housebeats waren verrassend helder voor een ruimte van 78 meter hoog. Achterin was wel een plek waar de muziek terugkaatste. Gekmakend, en daar stonden dus ook erg weinig mensen. Maar verder was het ID&T wonderwel gelukt om een ruimte waar zo veel mensen in kunnen, toch een beetje het ‘clubgevoel’ te geven.
De extravaganza was helaas nagenoeg afwezig. Een donkere jongen met een hanenkam en een soort grote tok aan was wit geschminkt en deelde ballonnen uit. De gasten (inclusief wijzelf) waren niet erg verrassend gekleed. Hier en daar engelvleugeltjes, of een gedurfde bh, maar daar bleef het bij. Dat doet de SugarFactory met hun bizarre shows toch beter.
Afgezien van dat puntje van kritiek, toch een mooie avond. Naarmate de avond vorderde kwam iedereen los en stonden we op de tribunes te hupsen. Redelijk bijtijds naar huis gegaan. En nu die kleren weer wit proberen te krijgen…
Reacties