Ritalin

“Sterke verhalen van ome Freek”, deel 1

Dus Daan ligt boven te slapen, die was een weekendje logeren, en ik was afgepeigerd na die eerste dag. Daan is een ADHD-ertje moet je weten, die vliegt alle kanten op. Wel leuk hoor, zo’n actief joch, maar je kon me opvegen na die dag.

Dus ik denk, ik ga lekker vroeg naar bed. Zo gezegd zo gedaan, ik lig onder de dekens en het lukt me maar niet om te slapen. Raar is dat, ik was denk ik te moe om te slapen of zo. Een uur daar gelegen en draaien en woelen en schaapjes tellen en weet ik niet wat allemaal nog meer.

Na weet ik hoe lang zo gelegen te hebben, stap ik weer uit bed om een beetje melk warm te maken. En anijs, hmmmmm. En ineens denk ik ‘Verhip, die pillen van Daan!’

Daan heeft namelijk pillen, Ritelin of zo iets dergelijks, nee Ritalin is het geloof ik, en daar wordt ‘ie rustig van. Dus ik denk, ach, een of twee pilletjes, die mist niemand. Met de hoeveelheid pillen die hij bij zich had, kon je een hyperactieve olifant nog rustig krijgen.

Dus ik pak twee van die pillen, en doe ze in de warme melk. Beetje roeren, anijs erbij, dat wordt dus mooi eventjes ronken straks. Ik ging weer naar boven, op bed liggen, en probeerde te slapen.

Maar het leek wel of ik steeds hyperder werd. Op een gegeven moment lag ik zo strak als een plank in m’n bedje, klaarwakker, en aan het denken als een stoomlocomotief. Ik lag daar een potje te spacen, maar ik werd allesbehalve rustig.

Dus ik die bijsluiter gepakt. Op de eerste pagina begon er al een belletje te rinkelen: “Ritalin helpt tegen overmatige slaperigheid bij mensen met slaapziekte”. Ja maar hallo, dacht ik, ik wil juist slapen. Iets verderop stond dat het niet bij gewone vermoeidheid gebruikt mocht worden.

Dus ik nog even op internet gezocht en ja hoor: Ritalin is een stimulerend middel. Kennelijk krijg je hyperactieve kinderen rustig met een soort pepmiddel. Dat hou je toch ook niet voor mogelijk.

Toen begreep ik ook waarom de kleine Daan om zes uur de laatste kreeg, en niet later. Nou ja, weer wat geleerd. Dure les, die nacht niet meer geslapen. Daan, de volgende dag: “Bent u moe opa?”