Uw broze gezicht, dat dreigt
Uiteen te vallen onder mijn blik
Kraakt en vervormt naar een grimme lach
Met bijbehorende klank.
Grutjes, de oude woorden
Van de basisschool of eerder
De kinderliedjes komen terug
Die ik ook nog ken, van vroeger.
Maar ook de boosheid, de woede
Spat soms van u af, zonder genade
En onterecht, als een olifant
In uw eigen porseleinkast.
U wordt bespied, u weet
De buurman is niet te vertrouwen
En u zoekt steun bij mij,
Tot u ook mij vergeet.
Reacties