Ik hou twee euro van m’n wisselgeld apart voor de verkopen van de daklozenkrant.
“Mag ik een krantje van u?”
De man begint te stamelen. Niet uit verlegenheid, maar omdat hij altijd stamelt als hij praat. Hij denkt te snel. “Nou meneer, ik heb alleen nog deze. Maar die is heel oud. Dus…”
“Dus u staat hier alleen maar voor de sier?” vraag ik.
“Nou ja, ik heb nog wel deze.” Hij liet me een soort magazine zien. “Dit is een verzameling van alle stukjes die door de jaren heen achterop de daklozenkrant zijn verschenen.”
Dat vind ik altijd leuke verhaaltjes. Dat magazine wil ik wel. “Hoeveel kost die?”
“Nee,” zegt de man, “die krijg je gratis van me.”
Ik dank hem hartelijk. Hij heeft er weer een nieuwe vaste klant bij.
Reacties