Ja, ik geef het toe, ook ik ben eindelijk overstag: ik heb een Nespresso-apparaat. Ik heb een paar jaar lang weten vol te houden dat filterkoffie echt lekkerder is, dat espresso weer op z’n retour is en dat Nespresso-cupjes veel te duur zijn.
Een beetje gelijk heb ik wel gekregen: filterkoffie is weer helemaal hip in Londen (schijnt) en de espressowinkeltjes daar zijn op hun retour (schijnt). Maar waar ik telkens geen rekening mee hield, en wat ik nu eindelijk inzie: koffie blijft, als het pakje eenmaal open is, maar een week goed. Oké, met een beetje goede wil en niet al te kritische smaakpapillen twee weken. Maar meer ook niet.
Dus als je, zoals ik, maar vijf kopjes koffie per week thuis drinkt, dan krijg je nooit het pak op. En verlept de koffie, zodat je op een goede zondagochtend een kopje zet dat mooie herinneringen oproept aan slootwater uit Calcutta. Niet de bedoeling.
Daarom besloot ik vorige maand in een impulsieve bui zo’n Nespresso-machine aan te schaffen. Een niet al te dure onderneming, aangezien de winst niet gehaald wordt op de machines, maar op de cupjes die je daarna moet kopen. Een kopje Nespresso kost ongeveer 35 cent, en door patenten ziet het er niet naar uit dat hier in de komende paar jaar verandering in komt. Concurrentie mag nog niet.
Dus stond ik vandaag in de Nespresso-winkel, waar een van oorsprong Spaanstalige meneer met een pak aan en een das om mij hielp bij mijn koffiekeuze. Dat is dan wel weer luxe; ik krijg daar meer aandacht en service dan in een witgoedzaak. Telkens vroeg hij me of ik nog iets te vragen had, en aangezien ik nieuw ben in het Nespresso-gebeuren had ik die wel.
Ik kreeg chocola en koffie. En ik vermoed dat als ik het had gevraagd, ook nog die Spaanstalige meneer z’n 06.
Lekker… ik heb er een hele serie: op kantoor en thuis in Nederland en in China – en voor noodgevallen heb ik er twee op reserve. Soms geven ze ineens de geest.
Maar die cupjes… gelukkig hoef je daarvoor niet naar de PC terug, die kun je bij de NespressoClub bestellen.
Sinds ik gestopt ben met roken, is mijn eerste shotje ’s morgens een ristretto Ristretto nr. 10. Da’s zoiets als op nuchtere maag een Zware van de Weduwe, maar dan zonder de onvermijdelijke hoestbui.
Ach zoals met elke verslaving ga je ongemerkt meer en meer en meer gebruiken. Maar daar staat tegenover dat je dan ook telkens wat anders drinkt. Mijn “onderhoudsdosis” zeg maar is een espresso Arpeggio. Straf maar zeker geen straf. En als ik zin heb in een cappuccino dan neem ik een Livanto.
Wees blij dat je in NL woont… Weet je dat ze in de VS bijna een dollar per cupje kosten? In Hongkong zijn ze bijna 6 HKD ofwel 60 Eurocent… En da’s dan ook nog zonder dat er BTW op zit.