Jason Mraz in Paradiso

Een maandagavond.
Een man.
Een gitaar.
Een vreemd hoedje.
En 1500 mensen die doodstil naar de man met de gitaar en het vreemde hoedje luisteren.

Ja! Jason Mraz stond in de Paradiso! De man die in Nederland nog geen serieuze hit heeft gescoord, zou eigenlijk in de kleine bovenzaal spelen. Maar aangezien die kaarten binnen tien minuten waren uitverkocht, mocht hij in de grote zaal spelen. En die was dus ook vol.

Ik had een paar vrienden meegenomen die Mraz nog niet kenden, maar waarvan ik de muzikale mening wel op prijs stel. Die waren eerst nogal achterdochtig, omdat (1) de muziek van Mraz nogal poppy is, (2) de teksten van Mraz bij tijd en wijle een ietwat schunnig zijn, en (3) de gemiddelde bezoeker 17 en vrouw was. Maar het betrof hier jonge vrouwelijke muzikale fijnproevers, dat vonden mijn vrienden even later ook.

Het optreden ging gepaard met lekker bier (lekker!), en met vrolijk meezingen, en met veel gegil. Mraz had het goed aangepakt, want het voorprogramma was zo slecht, dat (1) ik er geen woorden meer aan vuil wil maken, en (2) hijzelf nóg beter klonk.

Daarna nog even naar café Alto geweest, en naar de Bubbels, afijn het was een mooie avond.