Kleine luchtbelletjes, terwijl op de fiets. Wind in het haar, de Schinkel met de kleine windgolfjes. Het is donker, huizen staan om mij heen maar ik lijk groter. Het is zaterdagavond, de mensen zijn onrustig maar ik fiets naar huis, waar mijn wollen truien liggen en mijn witte was hangt te drogen. En die belletjes moeten neergeschreven worden, maar ik heb geen papier. Goed voornemen: voortaan papier en pen mee, maakt niet uit wat voor een onzin er opborrelt. Als er iets is, moet het vastgelegd worden, pas dan kan ik er thuis achter het bureautje iets mee doen. Anders vliegt het weg en wordt het verdrukt in de muffigheid van de centrale verwarming.
Reacties