“Het gaat helemaal verkeerd met dit land,” zei het mannetje aan de bar. Om zijn punt kracht bij te zetten, dreunde hij met zijn bierglas zo hard op de bar dat de kastelein hem vermanend aankeek.
“Zo is het Henk.” Het mannetje dat naast hem aan de bar knikte driftig van ja.
“Het is een rotzooitje,” stelde de man die kennelijk Henk heette.
“En of!” beaamde de tweede.
“Ze benne maar aan alles aan het morrelen, WAO, ziektekosten. Ik kan er met de pet niet meer bij. Ze behandelen de mensen, en dan bedoel ik met ‘ze’ natuurlijk het kabbenet, alsof het beesten zijn. Asielzoekers? Terugsturen! Als ze al niet verbranden in de opvang.”
“Nou nou,” sputterde het andere mannetje tegen. “Daar kunnen zij toch niets aan doen? Bovendien, er moet een keer hard opgetreden worden anders wordt het een rotzooitje in dit land.”
“Ja maar Fred, die ziektekosten dan? Snap jij er nog ene moer van? Nou ik niet hoor!”
“Nou ja, maar daar kan je toch hulp bij krijgen? En extra geld van de regering, en zo?”
“En dat iedereen maar moet doorwerken tot z’n zeventigste? Da’s toch niet normaal?”
“Hehe nou wij toch niet Henk?” grinnikte Fred. “En bovendien, als mensen niet zo lang doorwerken kunnen we de pensioenen niet meer betalen van de mensen.”
“Fred, luister, het gaat niet goed in dit land. Dat kun je niet ontkennen.”
“Nee, het is een bende.”
Zichtbaar opgelucht nipten ze aan hun bier. Ze waren het weer eens.
Reacties