Vorige week de film ‘Mar Adentro‘ gezien, deze week ‘Million Dollar Baby‘. Ik ben niet de eerste die deze twee films in een adem noemt: allebei slepen ze vele prijzen in de wacht en allebei zouden ze over euthanasie gaan.
Onzin.
‘Mar Adentro’ gaat over euthanasie. Een prachtige film waarbij de worstelingen waar mensen mee kampen worden gefilmd. Hoe het echt is om in een dergelijke situatie te verkeren weet je natuurlijk nooit, maar het verhaal is simpel doch doeltreffend (en waargebeurd), de acteurs zijn steengoed en het script is plausibel. En omdat het onderwerp zo tragisch is, is de film gelardeerd met grappen.
‘Million Dollar Baby’ gaat over een meisje dat graag bokskampioene wil worden. Zonder verder het plot te verklappen, kan ik je vertellen dat driekwart van de film daarover gaat. Dus niet over euthanasie, dat is een wending van het plot maar dat hele gebeuren duurt niet langer dan 10 minuten. ‘Dood mij’, ‘Nee dat kan ik niet’, ‘Dan probeer ik het zelf’, ‘Okee ik zal je helpen’. Totaal geen diepgang. Maakt verder niet uit, want dat is het onderwerp van de film ook helemaal niet, maar wel teleurstellend na het zien van ‘Mar Adentro’. In plaats van feelgood verwacht je eindelijk enige diepgang, maar die blijft uit. Verder heeft Frankie de trainer een dochter die hij niet meer spreekt, en zijn boksmeisje fungeert dus als surrogaat, maar dat is een beetje psychologie van de koude grond.
Kortom: ‘Mar Adentro’ prachtig, ‘Million Dollar Baby’ voorspelbare Amerikaanse film met goede acteurs en weinig diepgang.
Reacties