Race of the Classics – een verslag

Als bezetenen stonden we aan kabels te trekken. Die zeilen wilden maar niet omhoog! Pas toen iemand ‘een, twee, hup!’ begon te roepen, kwam er beweging in. Langzaam kroop de fok omhoog. Je merkte dat het schip, de Ide Min uit Amsterdam, blij was met het extra zeil. Het schip helde over en sneed door de golven.

Wat deden 22 PwC’ers op een klassiek zeilschip op de Noordzee, die donderdag 12 oktober? Ze deden mee aan de ‘Race of the Classics for Young Professionals’, een zeilrace naar Engeland tegen negen andere teams: ABN Amro, AKD Prinsen van Wijmen, Economische Zaken, ING, de marine, KPMG (corporate finance, niet de accountants), NIVRA (wel accountants), PwC (associates en senior associates van BU De Ridder), Rabobank en Shell.

Eerst nog wat onwennig – wat is een kluiver? Een jager? Kombuis? De schoot*? – maar al snel ingeburgerd in de wereld van de zeerotten, zetten we koers naar Engeland. De schipper was al snel aan het mopperen: op de heenweg westenwind, op de terugweg de wind uit het oosten, dat kon nooit goed gaan.

En inderdaad, na een paar uur zeilen meldde de organisatie dat de overtocht naar Engeland afgeblazen zou worden. Opluchting bij de schipper en zijn maten, teleurstelling bij de deelnemers. Maar wij zagen ook wel in dat tien uur op de motor naar Engeland, en twintig uur op de motor weer terug, ook niet ideaal was.

Daarom koers gezet naar het iets minder exotische Texel. Daar kwamen we ’s middags aan, daar gingen drie malloten pannenkoeken bakken waarbij het deeg én de pannenkoeken alle kanten opvlogen.

’s Avonds werden we met bussen naar een strandtent gereden, waar we genadeloos hebben gedronken en een beetje tegen elkaar hebben staan aanhossen (het was nogal klein behuisd).

Al vrij vroeg ging de bus terug, maar gelukkig was er nog een feestje op het schip van de ABN Amro. Terwijl iedereen daar was, of al lag te slapen, waren er schavuiten die schepen afstruinden op zoek naar vlaggen. De KPMG-vlag, die eerder doelwit was van PwC (ze hadden ons tijdig in de smiezen en onze poging verijdeld), is uiteindelijk in handen gevallen van ABN Amro. De ABN-vlag is veroverd door Shell, die ‘m ondersteboven in de mast hing. De PwC-vlag is op slinkse wijze ontvreemd door KPMG, maar die moest ‘m terugbrengen van hun schipper. (Ha ha! Net goed!) En ook ING was z’n vlaggen kwijt: twee zijn er uiteindelijk teruggevonden bij ons aan boord. Hoe ze daar gekomen zijn? Weet jij het…?

De volgende ochtend werden we wakker, we keken elkaar aan, zagen elkaars brakke hoofd en wisten: dit wordt een zure sessie. De komende 24 uur op het water, wedstrijden zeilen, met een kater en te weinig slaap op de deining van de Noordzee… Oehoe dat wordt zwaar. Drie mensen zagen het bij voorbaat al niet zitten en verlieten het schip.

De achterblijvers hielden vol en werden prompt beloond: de eerste race die dag wonnen wij! Na een bloedstollende achtervolging richting de finish, pakten we de eerste overwinning voor de Ide Min van het seizoen. Alle katers van die morgen waren vergeten en verdwenen, eensgezind trokken we onze, inmiddels nogal pijnlijke, handen open aan kabels en lijnen, het deerde ons niets.

Helaas hadden we weinig tijd om van onze zege te genieten, want de volgende race diende zich al aan. Eerst een heel stuk richting noorden, dan langs de kust naar IJmuiden: de hele nacht door. ’s Nachts zeilen was betoverend, langs boortorens als ijspaleizen en met de sterren als enige navigatiemiddel. Bij deze etappe kwam weinig tactisch vernuft kijken, en aangezien de Ide Min duidelijk niet het snelste schip was, eindigden we ergens in de middenmoot.

’s Ochtends kwamen we aan in IJmuiden en koersten we door het Noordzeekanaal naar Amsterdam, waar we ’s middags arriveerden. De prijsuitreiking was in club 11, op de elfde verdieping van het oude postsorteergebouw – inmiddels een hip restaurant annex club. Hoewel we geen podiumplaats hadden – we waren gedeeld vierde met Economische Zaken – konden we ons troosten met de gedachte dat het ministerie bij de start favoriet was geweest voor de titel.

Om een uur of vijf moesten we club 11 uit, en hoewel we best nog even door hadden willen gaan, was het ook best fijn om lekker vroeg naar bed te gaan. En iedereen was het er wel over eens: volgend jaar weer, hoe dan ook!

*) De woorden eerder in deze tekst? Speciaal voor de landrotten: kluiver en jager zijn zeilen vóór op het schip, de kombuis is de keuken en een schoot is het touw waar je zeilen mee aantrekt.