Er zijn aardig wat paranoia mensen. Je kent ze wel, van die mensen die denken dat De Staat ze op de vodden zit, en Het Grootkapitaal, en Het Religieuze Complot. We horen ze aan, we hebben een beetje medelijden met ze, en we gaan weer door met ons leven.
We gaan door met onze surfhistorie uitleveren aan Google. We gaan door met ons inkoopgedrag bekend maken aan Albert Heijn. We vinden het prettig dat er camera’s hangen op de Wallen. In de supermarkt. Ja, zelfs in de universiteit. We stemmen impliciet in met een identificatieplicht, en ineens moeten we altijd een paspoort of rijbewijs bij ons hebben.
Maar wie heeft er nou gelijk? De paranoia figuur die allerlei toeren moet uithalen om z’n sporen uit te wissen? Of de persoon die het wel handig vindt, die advertenties naast zoekopdrachten en e-mails?
Terwijl ik dit schrijf, dwalen mijn gedachten af naar de Tweede Wereldoorlog. In Nederland hadden we onze zaakjes administratief prima op orde. De bezetter was daar erg blij mee, want hij kon heel makkelijk opzoeken wie er joods was, deze opzoeken en een briefje in de bus gooien. Of deze persoon zich dan-en-dan op het perron wilde melden. Een van de nuttigste verzetsdaden in die dagen was het verbranden van de bevolkingsadministratie.
‘Maar dat was toen! Dat gebeurt niet meer!’ hoor ik iemand zeggen. Maar is dat zo? Zijn we nu zo veel beter dan vijftig jaar geleden? Is het niet zo dat we nu ook een registratiesysteem voor Antillianen bij gaan houden? Is dat niet in strijd met artikel 1 van de Grondwet?
We moeten er niet blindelings vanuit gaan dat De Staat zich zal gedragen. We moeten ervan uitgaan dat Google een aantal psychologen in dienst heeft die kijken hoe ze zo gericht mogelijk op ons kunnen adverteren. En hoewel Google zegt dat ze de gegevens maar een jaar bewaren, moeten we niet gek staan te kijken als er ergens in Nevada een server staat die overal een backup van maakt. Voor eeuwig. (Of ben ík nu paranoia?)
Bewustzijn is het belangrijkste. Iedere keer dat je informatie uitlevert aan derden moet je zelf de afweging maken: voel ik me hier prettig bij? Dat kan niemand anders voor je doen, omdat niemand kan voorspellen wat die andere partij met die informatie zal doen.
Reacties