Skip to content →

Leiderschap PvdA

Arme Wouter Bos. Als leider van een linkse, mainstream partij als de PvdA heb je het niet makkelijk. Je wordt geacht linkse principes te hebben, je draagt immers nog altijd de erfenis van Troelstra met je mee, maar ondertussen heeft een andere voorganger (Wim Kok) de liberalisering zo’n beetje uitgevonden. Ondertussen hoop je ook nog premier te worden.

Ik was dit zo’n beetje aan het overdenken, en besloot een rijtje op te stellen van strategische zaken waar je rekening mee dient te houden, als leider.

1. De kiezer
Natuurlijk: de kiezer. Als fractievoorzitter in de Tweede Kamer is het de bedoeling dat je ‘de kiezer’ vertegenwoordigd. Daarnaast hoop je de komende verkiezing nog veel meer kiezers voor je te winnen. Veel potentiële kiezers klagen dat de PvdA zo weinig gehoord wordt. ‘Ik hoor de SP meer dan de Partij van de Arbeid’.

2. De andere partijen
CDA, VVD ter rechterzijde, GroenLinks en SP ter linkerzijde. Een coalitie met GroenLinks zou nog kunnen, hoewel GroenLinks zich daar nooit toe zou laten verleiden (eigen doodsvonnis), met SP regeren is uitgesloten. Eigenlijk ben je aangewezen op het CDA. Coalitie met VVD zit er namelijk de komende vijftien jaar ook niet meer in, dankzij de heer Fortuyn.

2a. Het CDA
Goed, als je in de regering wilt komen, moet je dus goede vrienden zijn met het CDA. Dit is lastig, want het CDA is behoorlijk op de conservatieve toer gegaan, terwijl de PvdA geacht wordt een progressieve partij te zijn. Eigenlijk kom je er steeds meer achter dat CDA en VVD verdomd weinig van elkaar verschillen. Vaak kun je een stuk beter door een deur met een VVD’er dan met een CDA’er. Maar goed, je moet er het beste van maken. En dus hak je als oppositie genadeloos in op VVD-ministers, en laat je de CDA’ers een beetje buiten schot. Om goodwill te kweken.

3. De fractie
Aaah, je fractie. Lieve partijgenoten, door het partijcongres jou toebedeeld. Samen werk je aan één doel: strijden voor de sociaal-democratie in Nederland. Er zitten een paar pittig ambitieuze types tussen. Gelukkig is je natuurlijke gezag groot genoeg, en heb je genoeg steun voor de lijn die je volgt, dat je je niet al te veel zorgen hoeft te maken. Maar het blijft oppassen: er zitten een paar stevige keffertjes tussen. En probeer die maar eens in de hand te houden.

4. De leden
O ja, die waren er ook nog. De enige leden die je serieus te vriend moet houden, zijn die drie man en een paardekop die naar het congres komen. Met de rest (in stilte betalende leden) heb je niet zoveel te maken. Maar die congresgangers zijn vaak je linkse geweten: van hen mag die oppositie best wat heftiger. Er worden moties aangenomen waar je je maar aan te houden hebt. En waarvoor je je moet verontschuldigen bij het CDA: ‘Niet mijn idee, moet van het congres’.

5. Je ambities
Ook een factor. Je hebt te maken met allerlei verschillende spelers, en de ene wil iets anders van je dan de ander. Het CDA wil best een coalitie, als zij de minister-president mogen leveren. Maar dat wilde jij nou juist worden. De kiezers willen stevige oppositie, en ze willen dat Wouter Bos lekker inhakt op de regering. Veel van de kiezers tenminste. En de leden zouden dat ook willen. Maar jij wil juist bewijzen dat je die bindende factor bent, die geknipt is als premier. Want als premier moet je niet polariseren, maar binden. Wim Kok werd ook verweten dat hij geen oppositie kon voeren, omdat hij teveel een binder was. Ach, als jij eenmaal minister-president bent, is het prima uit te leggen aan de kiezers en de leden: ‘Beter dat ik hier zit, als sociaal-democraat, zit dan de een of andere rechtse boef’.

Geen makkelijke baan, politiek leider van de PvdA.

Gepubliceerd in de wereld opinie

Reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.